Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/I/42

← 41. Сонэт

42. ⁂ Ўчора шчасьце толькі глянула нясьмела Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

43. З цыклю „Ўсьмешкі“. I. Пан і мужык →

Прапануем да спампаваньня!

42.

∗     ∗
∗

Ўчора шчасьце толькі глянула нясьмела, —
І разьвеяліся хмары змрочных дум.
Сэрца чулае і млела, і балела,
Радасьць душу мне шчаміла, быццам сум.

Ўсё жыцьцё цяпер, як лёгкая завея.
Кнігу разгарнуў — а не магу чытаць.
Як зрабілася, што пакахаў цябе я —
Хіба знаю я? Ды і на што мне знаць?

1912.

Увагі

42. „Учора шчасьце толькі глянула“… Выдаецца з аўтографу чарнавога рукапісу (п. XI, № 21).
Як відаць з расійскага тэксту гэтага вершу (гл. ніжэй), ён прысьвечаны Ане. „Аня, (Анна Я—на ці Анна Р—на К—ва) — адна і тая-ж асоба, яраслаўка, прыгожая дзяўчына. Яна мела ня мала паклоньнікаў, у ліку якіх быў і поэта. Знаёмства поэты з ёю адносіцца да 1912-13 г.г.“. (З ліста бацькі поэты ад 23-VI 1926 г.). Зьмешчаны в. у 1912 годзе таму, што ў ім гаворыцца як-бы аб першых днёх захапленьня поэты.
Прыводзім расійскі тэкст (IV, 13, 15):

Счастье, ты вчера блеснуло мне несмело,
И поверилось, что жизнь проста, легка,
В сердце зыбком что-то пело и болело,
Радость душу мне щемила, как тоска.

А сегодня вновь мечтой себя туманю,
Книгу развернул, но не могу читать.
Как случилося, что полюбил я Аню,
Разве знаю я? Да и к чему мне знать?