|
Засыпан Менск халоднымі сьнягамі,
Пад палазамі гойсае зіма…
Астрыжан клён асеньнімі сярпамі —
Лістоў няма…
А помніш ростань,
Помніш, дарагая,
Як дагарала восеньская медзь,
Так і душа ў шуканьнях дагарае,
Каб не гарэць…
Тады плылі,
Плылі на поўдзень гусі,
Будзіў лясы
Асеньні сьвіст і гуд…
А ты мяняла поле Беларусі
На дальнюю тайгу…
Цяпер зіма скрыпіць пад палазамі,
Заледзянела дарагая шыр…
І часта, часта
Думаю начамі
Я пра Сібір.
За тэю хмураю,
Таемнаю тайгою,
Шукае золата
І немец і тунгуз…
Здружыўся з лыжамі
І цёплаю дахою
Там беларус.
Хачу да сьлёз расквечанай вясною
Паезьдзіць там
І ўдоўж і папярок,
Дзе між сібірскіх зёлак галавою
Ківае васілёк.
Цяпер сьнягі…
Вячэрняю зарою
З пунсовай шклянкі белая зіма
Частуе Менск наліўкай ледзяною…
… Цябе-ж няма…
|
Прапануем да спампаваньня!