Перайсці да зместу

Суседзі (1932)/Просім

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Усё спакойна Просім
Фэльетон
Аўтар: Анатоль Вольны
1932 год
І з вашымі прыват-доцэнтамі

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ПРОСІМ.

Я тады быў, праўда, ня вельмі дарослы, але з тэй пары, як той казаў, прайшло часу…

… Аж з таго часу цягнецца гэтая справа аж дагэтуль.

Усё просяць загадчыну бібліотакай аднэй вялікай школы на Беларусі набыць у бібліотэку беларускіх кніг.

Набудзем, — адказвае бібліотекарша.

Праходзіць месяц — два — пяць — сем — год.

Зноў да загадчыцы:

Калі, маўляў, набудзеце?

А загадчыца за вугал, ды ходу.

І зноў праходзіць месяц — два — пяць…

І як, кажуць „ни ответа, ни привета“.

… Загадчыца бібліотекай ня професар, ня зьнімуць і ўсё.

І таму называць яе прозьвішча я ня буду, бо яна ўсё-ж ткі ёсьць „сознательный“ працаўнік, — пэнсію атрымлівае акуратна, акуратна ходзіць на сходы, акуратна сьпявае „мы наш, мы новый мир построим“, прынамсі рот, дык акуратна разяўляе…

Цяпер нам пішуць у рэдакцыю, каб мы папрасілі бібліотекаршу набыць усё-ж такі беларускіх кніг.

Просім!

Будзьце ласкавы, — набудзьце!

Каб не сварыцца!

Бо зьнiмуць, сапраўды зьнімуць.

Наконт бібліотакаршаў у нас сурова…

.   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .

Зноў-жа просяць што-небудзь зрабіць з тэй прычыны, што студэнты-практыканты ў беларускіх школах гавораць па-расійску.

Што тут зробіш?

У гэтым пытаньні я ужо нічым памагчы не магу.

Бо ўлады я ня маю аніякай.

Вось, каб я, ды скажам, быў на чале тэй інстанцыі, ад якой гэта залежыць.

Я-б абвясьціў неадкладны загад. Гэткі загаl/

Кожны студент нашай ВНУ павінен ведаць нашую мову

і давёў-бы неабходнасьць гэтага гістарычнымі прыкладамі.

Але, на мой жаль, мяне не назначаюць на гэткую пасаду.