Старшыня. І сьведка ужо бачыу?
Пантурчыха. Яно сьведка ні бачыу, а толькі…
Старшыня. Ну, гэта дзело трэба добра разглядзець, трэба падмацаваць даказацельствамі…
ЗЬЯВА V-ая.
Тыя-ж. Уходзяць Параска і Гарасім.
Параска. Дзень добры вам!
Старшыня. Здарова, галубка!
Параска. За якім гэта дзелам мяне паклікалі?
Пантурчыха. Як гэта ты ла́ела мяне старой бабай…
Старшыня. Маучы, старая, бо я тут начальнік. (Да Параскі). Ну, як-жа табе жывецца?
Параска. А жыву, я гарох пры дарозі! Хто ні ідзе, той ні скубе.
Пантурчыха. Бач, бач, якая зрабілася ціхая ды сьвятая…
Старшыня. Маучы, старая!
Гарасім. Кажу, пане старшыня, з імі чыстая бяда.
Старшыня. Маучаць! (Да Параскі). Дык кажэш, як гарох пры дарозі?
Пантурчыха. Ды што-вы з ей цацкаецеся?
Старшыня. Дык ты мяне будзеш вучыць, як дапрос здымаць, ці што? Маучы, ані пісьні!
Гарасім (да Пантурчыхі). Маучы, — пан старшыня ужо разумеюць, як і што!.. Але, прауда.
Параска. За якім-жа гэта дзелам мяне клікалі? Даль-Бог, ні маю часу з вамі тутака жартаваць!
Пантурчыха. Да вечера яшчэ далека, пасьпееш пабачыцца!
Параска. Ні лезь, баба, асвою у вочы, бо пры усіх людзях злаю.
Пантурчыха. Ты мяне лаець маеш? Дык яшчэ той на сьвет ні нарадзіуся, каб мяне пералаеу. Каб табе скулы селі на плечах!
Старшыня (да Пантурчыхі). Вон с хаты! Я сам адзін здыму з яе дапрос. (Выпіхае с хаты).
Гарасім. Бяда з імі, пане старшыня.
Старшыня (бярэ Гарасіма і Пантурчыху за плечы і выпіхае). Вон с хаты пад дзесяць чарцей!
Гарасім. Яны лепей разум…
