Гэта старонка не была вычытаная
ЗЬЯВА XVII-ая.
Тыя самыя. Уходзіць Адэля і стаіць пры дзьверах.
Адэля. Што тут за крыкі?
Язэп. Я-ж вам ні сватаю сьляпой дачкі!
Міхась. Хоць ішчэ ні сьляпую, але старую.
Язэп. Што? як вы сьмееце?
Міхась. Але, сьмею, бо маю мэтрыку панны Адэлі у руках!
Адэля (ідзе уперад). Татачка, які-ж грубіян!
Язэп. Цяпер хоць на каленках прасі, дачкі ні аддам!
Адэля. І я ні пайду за такога.
Язэп. Падам цябе у газэты. Усе жыцце будзеш старым мальцам!
Міхась (у дзьверах). Вось напалохау! Што-ж вы мне зробіце, я газэт у рукі ні бяру? Юлька! едзем!
(Заслона).
КАНЕЦ.
