Błahasłaŭleńnie wiasielnaje.
1) Scichni, ty dudka, ścichni hałubka! Kab ty wiek ihrała, a na hety čas pierestała; — tak-že i wy scichnicie, žonački, biełyje hałowački, čornyje aborački. Nie dla was samich, a dla słuh swaich i dla Hospada Boha i Ducha Swiatoha, praz pašanu wašu prošłamu uskresieniu, załatomu kresłu, mužskomu pasiadzeniu. Heta-ž nie ja prašu, a naš kniaź małady, a waš ziać rodny, kab wy jaho pabłahasławili i paračyli za cisowyje stały, za šaŭkowyje abrusy, za winnyje čary, za Božyje dary, kab sieść i śpić i zjeść i pabiasiedawać. Chleba-soli dać i ŭsich pazwać i ŭ dudu zajhrać.
Prašu ž hetamu dziciaci błahasłaŭleńnie daci anielskim słowam i nizkim pakłonam.
Atkaz: Błahasłaŭ Bože!
2) Takže-ž jon prosić swaju rodnuju mamku radzicielku, najmilejšuju karmicielku katoraja jaho ciažeńka nasiła, a ciažej taho sparadziła ciomnyje nočki nie dasypała, s pačopak nožek nie wyjmała, šelehawała—pielehawała, jasnaj świečki nie pahašała. Prašu-ž hetamu dziciaci za matku błahasłaŭleńnie daci anielskim słowam i nizkim pakłonam.
Atkaz: Błahasłaŭ Bože!
3) Takže-ž rad-by jon swajho rodnaho tatku na błahasłaŭleńnie pazwaci, dy niedzie-ž jaho uziaci: s taho świetu nie padniaci: hrabowyje doški, scisnuli nožki, žoŭtyje piasočki, zasypali wočki, syra mać-ziemla k hrudcam prylehła, čornaja smaha na hubu
