Rybałki wyławiać butelku, razabjuć,
I, jak traplajecca, być mo u joj znajduć
Lista. Pa zwyčaju marskomu hetak wieści
Nam, utapajučy, šluć ludzi. U mory hdzieści
Zahinuli jany, i, može, sotni hod
Z tych časoŭ praciakli, i zhinuŭ ich narod,
I ŭsio zmianiłosia i ŭžo pra ich zabyli.
Wy, litery, ciapier nanowa ŭsio zbudzili!
I ludzi źwiedajuć ab pradziedach swaich
Ab hory, radaściach i ab pryhodach ich,
Čamu malilisia, čaho jany šukali,
Dzie na hłybokim dnie ich kryjuć mora chwali».
|}
|
Na čystym arkušu prad wuzieńkim waknom
Pryhoža litery wywodzić jon piarom,
Ūstaŭlajučy pamiž ich čornymi radami
Čyrwonuju straku; usiakimi ćwietami,
Rožnakalornymi hałoŭkami źwiaroŭ
1 ptach niawidannych, splacieńniem zawitkoŭ
Jon pakrašaje skroź — dawoli jość znaroŭki
Swaje šmatfarbnyje zastaŭki, i kancoŭki
I zahałoŭki ŭsio, — nima kudy śpiašyć!
Paroj jon spynicca, kab lepi zahastryć
Piaro husinaje, i hlanie:
świetła sonce
Staŭpami padaje praz wuzkaje wakonce
I krucicca u ich pryhožy, lohki pył;
Jak siniewaty dym niawidzimych kadził
Roj chmaraček pływie; šyrokimi kruhami
Sčaśliwa łastaŭki šybajuć nad kryžami
Jak žar haraščymi; a tut, kala wakna,
Malinoŭka piaje i stukaje žaŭna.
I znoŭ jon schilicca, zastaŭku znoŭ wywodzić
Niejarkim sierabrom; niačutna dzień prachodzić,
|
