Гэта старонка не была вычытаная
А дзед торбы ператрос,
Цягне ўсё на стол-калоду.
Маладая прыбірала,
Мыла, чысьціла, мяла,
Павуціну, пыл зганяла, —
Гаспадынін рэй вяла.
Як усё было прыбрана,
Запалілі там сьвятло,
І халупка нечакана
Заіскрылася, як шкло.
ДЗЕД КАЗІМЕР
О! такі-ж недарма
Кажуць тыя людзі:
Убяры ты і пень,
То харошы будзе!
Не, дапраўды: зірні —
Што за хата стала!
Хат такіх на сяле
Ты налічыш мала.
А за гэта за ўсё
Гаспадыні хвала!
Ну, то сядзем за стол
Ды вясельле справім.
Малады з маладой!
Сядзьце тут на лаве…
Дадуць чосу бацькі
І мне разам з вамі.
Ну, да покі той суд,
Пабалюем самі.
