Гэта старонка не была вычытаная
Поп крануўся згодай тою
І іx шчырасьцю такою
На цьвінтар да іх ідзе,
Сам у цэркву іх вядзе.
ПОП
Бачу згоду вашу, дзеткі!
Дай бог згодна век вам жыць.
Што-ж, ідзеце ў цэркву, кветкі, —
Павянчаю, так і быць.
На сябе він бяру я,
Хай вам бог грахі даруе.
З імі ў цэркві памаліўся,
Службу справіў, адчытаў.
Як-бы камень з іх зваліўся,
Як-бы іншы сьвет ім стаў.
Няпрыветна выглядала
Хатка дзеда-жабрака.
Павуцьцё куты заткала,
Дзьмула з кожнага кутка.
На аконцы вецер пылу
Цэлы пласт нанёс, нагнаў.
Там царыў спакой магілы,
Дух бядоты панаваў.
Печ асела, грунт загніўся.
Ў печы гліняны гаршчок
Сіратою прыхіліўся,
Стаў нячапаны ў куток.
Парахнелі марна лавы,
Дух пракіслы патыхаў,
