Гэта старонка не была вычытаная
Пад яго благаславеньне
Сэрца боязна нясуць.
— А дзе вашы бацькі, дзеткі? —
Поп іх строга запытаў. —
Дзе сваты? дзе дружкі? сьведкі?
Хто на запаведзь даваў?
Ці ня зьбеглі вы ад волі
Блізкіх кроўных і бацькоў?
Не зьвянчаю вас ніколі!.. —
Холад веяў ад тых слоў.
БАНАДЫСЯ
Зьмілуйся, бацюшка,
І нас ты зьвянчай!
Што праўда, то праўда —
Парушан звычай.
Мой бацька багаты,
А ён — наш батрак.
За беднага-ж пэўна…
Ні гэтак, ні так.
ЯКІМ
Назначце, бацюшка, цану
І выбачце нам гэтую віну,
Але нас павянчайце.
ПОП
Не, на гэта выбачайце!
І ня ведаю я вас.
Разьбірацца-ж мне ня час;
