|
Ну-ж, была вясна сухая —
Люд такой не памятаў!
Як уляжа, як заграе,
Дык канца сабе ня мае
Сухавей, каб ён прапаў:
Так і дудзіць, так і дудзіць
Ад усходу да цямна,
Проста вушы намарудзіць
І пяскі ў палёх абудзіць, —
Ну-ж, вясна была, вясна!
Ад зімы і да Міколы
Хоць-бы дождж прайшоў на час,
Люд гаротны, невясёлы
Шоў у цэрквы і касьцёлы,
Ў неба глянуўшы ня раз.
Валакліся на малебны,
Каб бог дожджык дараваў,
Дожджык пільна так патрэбны
У той часе ліхі, ганебны
Для збажынкі і для траў.
А той дождж ня вёў і вухам,
|
