Гэта старонка не была вычытаная
КАСЯ
Я!.. ой, цяжка, каб ты знаў!
Я, Лукашка, я, саколю!..
А заходжуся ад болю!..
Оё-ёй!
ЛУКАШ
Што, зноў жывот?..
І так кожны божы год!
Бадай яе ліха
З гэтаю хваробай!
Вось тут і гадай ты,
Патыліцу скробай!
От дзе кара божа!..
Ноч, слоць, бездарожжа!
З печы зьлез Лукаш сярдзіты,
Шлёпнуў босаю нагой,
Спатыкнуўся на карыта,
Ў прыпек грукнуў галавой,
Выграб з ямкі вуглёў пару,
Скачуць іскры — злосна дзьме!
Толькі грае бляск ад жару
І дрыжыць у нуднай цьме.
Запаліў Лукаш газьніцу,
Хатку цьмяна асьвятліў.
Злосьць і шкода маладзіцы:
Ці-ж яе ён не лячыў?
Ці ня езьдзіў па знахарках,
Абармотах-знахарох?
