Гэта старонка не была вычытаная
Дзядзька чарку бярэ,
Аб скарач яе трэ
Ды гарэлку ў яе буль-буль-буль!
Ва мне сэрца аж мрэ:
Хто той келіх сапрэ?
Знаць, сухім я ня выйду адтуль!
Чарка, браце, павер:
Як даўнейшы мажджар —
Проста страшна на падлу зірнуць!
Як кадуб, такі зьвер,
Хоць ячмень ëю мер,
І прышлося да дна хлясянуць!
Гоніць дзядзька ў галоп,
А мне вочы на лоб
Чуць ня выперла чарка-мажджэр.
Чую, кепска было-б,
Каб яшчэ такі чоп,
Або пару яшчэ такіх мер!
Ды і так я пачуў,
Што мяне штурхануў,
Як-бы стукнуў даўбешкаю хмель:
Чуць мазгоў не зьвярнуў,
Проста сон агарнуў,
Хоць кладзіся ты спаць на пасьцель.
— Закусі-ж. Вось кумпяк.
З хрэнам можа ці так,
Як латвей і смачней на твой густ.
