Гэта старонка не была вычытаная
„Ці-лі-лі, ці-лі-лі!
Усе веселы былі,
Выпівалі і скакалі,
Ракам ганачку шукалі.
Не валяйся, брат, пад плотам
З адным лапцем, з другім ботам!
Эй, Сымон, Сымон, Сымон!
Не валіся на загон!“
І басэтля бяз упынку
Ўсё раве і ўсё раве,
Пеклам робіць вечарынку,
Аддаецца ў галаве:
„І ня далей, як у дзень,
Ты маўчала, як той пень,
А цяпер ты — дубам дуб.
Тупу-тупу! тупу-туп!
Гух, як басам зараву,
Дык аж струны перарву.
Ты паслухай, Апанас,
Што за голас, што за бас!“
Рэпіць дудка, не даецца,
Адатне ды зноў пачне.
Як зальлецца, як зальлецца,
Проста сэрца страсяне:
„Не дарую,
Не дарую,
Бо нашто ты
Браў старую?
