|
У карчомцы грук вялікі,
Гоман шумны, малады…
Ну й музыкі-ж, дык музыкі!
Скуль прыйшлі яны сюды?
Як засыплюць, як заграюць,
Мо-б і хворы ня ўтрываў!
А скрыпач ды як уярыць —
Проста чорт ім кіраваў!
Як шалёны, смык лятае,
Скрыпка-ж голасна зьвініць,
Ну дзівота: як жывая,
От, здаецца, гаманіць:
„Тупай, тупай, весяліся,
Прапіў грошы, ня журыся.
Няма грошай, што парадзіць,
Калі нам нідзе ня вадзіць!“
А другая скрыпка тонка
Як заграе, як утне
Дробна-дробненька ды звонка,
Ну, аж скуру шаргане:
|
