Гэта старонка была вычытаная
Чуць счакаўшы, новым звонам,
Нізшым тонам
Такжа нудна, такжа дробна
Шыбка новая зьвініць.
Няма ветру, ўсюды ціха,
Шыбы-ж звоняць — што за ліха?
Хто ў іх стукнуў? хто чапае?
Ці то знак хто хоча даць,
Што згубілі мы дарогу,
Б‘е трывогу,
Ходзіць, перасьцерагае
І накладвае пячаць
На шляхі, дарогі тыя,
Дзе крыжы згнілі старыя,
Ці зумыслу пазьнімалі,
Як аджыўшыя свой час.
Хто такі ён? Невядомы,
Незнаёмы,
А мо‘ дзе і сустракалі,
Мо‘ з ім бачыліся з раз.
І так сьцішна, чагось смутна,
Шкло сьпявае ўсё пакутна,
Толькі-ж думка не згадае,
Што гуторыць гэты сьпеў,
І ня хоча супыніцца,
Пагадзіцца
З тым, што сэнсу ня ўчытае:
Ці то жалаба ці гнеў?
