Гэта старонка была вычытаная
Комель — слуп-скала,
Дыша сілаю,
А ўгар зірнеш —
Шапка валіцца.
Дуж ты, дуб стары,
Сын вякоў сівых!
Мнга бур ты зьнёс
На вяку сваім!
Налятаў віхор
З навальніцаю,
Ды ня гнуўся ты
Перад бураю!..
Гэй ты, дуб стары,
Вартаўнік лугоў!
Аддае твой шум
Сьпевам-музыкай.
А пра што шуміш
І аб чым пяеш,
Пра то ведаюць
Ветры вольныя,
Што з табой вядуць
Мову сталую
Ў летні добры час
Або восеньню.
