Старонка:Z rodnaha zahonu (1931).pdf/79

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Ale toj na złość narodu
Niešta ŭsio marudzić,
Nia prymaje chleba, miodu,
Tolki chatu studzić.

Ŭrešcie dyj pryniaŭ, skłaniŭsia
Baćku, matca, swatu,
Pachwalony daŭ, spyniŭsia,
Jdzie pawažna ŭ chatu.

A dziaŭčaty zapiajali
Maładomu pieśni:
Choć zalisia serca ŭ žali,
Choć z natuhi treśni.

Jduć huśkom swaty i swaci,
Swaški, byccam huski,
Treba-ž zwyčaj šanawaci
Daŭni biełaruski.

Małady kažuch z burnosam
Na šastok uskinuŭ,
za stoł sieŭ pad ukosam,
Ŭ kut światych spaminaŭ.

A za im maršałki, šwaški,
Dalš swaty i swaci:
Naliwajuć čarki z plaški,
Prosiać pačynaci.

Maksimowy-ž nosiać piwa,
Roznyja patrawy,
I haściej pić-jeści žywa
Prosiać: „budź łaskawy“.

Žywatok wa ŭsich zdarowy:
Dobra jesca, pjecca;
I razumnyja hałowy:
Rečkaj słowa ljecca,