PRZYPISY DO STAUROWSKICH DZIADÓW.
(1) Następne podanie krąży między ludem Białoruskim o dziadach Staurowskich. W mieście Krasnopolu, nad rzeką Dryssą, panował niegdyś nad mężnym Krewiczan, albo Krzywiczan narodem Książe Boj. — Miał On dwóch brytanów, które mu tyle usług przyniosły że, kiedy ze starości swiat ten opusciły, Książe rozkazał święcić ich pamiątkę i dzień na to osobny wyznaczył, a ten przed Zielonemi Swiątkami przypada. Psy te nazywały się jeden Staury, drugi zaś Haury. Z tąd to i wyrazy „Staury, Haury ham! prychadzicia k nam“ — używane przy obrzędzie, kroremi duchy brytanów przywołują na stypę.
(2) Lud mniema że, w uroczystość dziadów, duchy ojców opuszczają swe mogiły i przybywają dzielić biesiadę z żyjącymi, krewnymi, a zaś czarownice w dniu tym szczególniej usiłują wyrządzać rozmaite psoty gospodarskim żywiotom.
(3) W dzień ten starają się najczyściej utrzymać dziedziniec, chatę, konty onej, a w szczególności zapiecek, gdyż to przybyszom z tamtego swiata ma sprawiać wielką pryjemność.
(4) Kazlar — Kaptan pogański.
(5) Huslar — Lirnik, czyli bard wiejski za czasów poganizmu.
