„Dzietaczki kachany — dzietaczki mileńki!
Da dziakuj że wam szto wy tut pryszli;
Kabże tak dau Boh sztob wy wiasialeńki,
Maulau u zdaroui, u szczaści żyli.
Mnie uże nia douha — para sabiracca
Uciomnu mahiłku hałauku słażyć,
Z syroju ziamielkaj na wiek pawienczacca,
I swami, dzietaczki, hodzia uże żyć.
A użo jak daść Boh — tak jano i budzie,
Kruci nia wierci — a pamierci treba;
Chaciab spamianuli da dobryje ludzie,
Daubyż Miłasierny baczyć swajo nieba!
Wola Jaho Swiata! — nia tutże żurycca!
I choć basz nia maju czym was uhaszczać,
Praszu was, dzietaczki mileńki, sadzicca,
A ja choć skazaczki budu wam iłhać:“
Tut Siamion — i Hapon,
I Daniła — i Anton,
Kaciaryna — i Uscińńia,
I Małańnia — i Auhińnia,
I Prachor — i Hryhor,
I Kuźma — i Chwiador,
