Старонка праверана
Певень жытам кур частуе,
Гаспадара бы й не чуе,
Кліча кур: — Сюды! сюды!
Гаспадар мятлу хапае.
Гвалт наш певень падымае:
— Хто куды! ой, хто куды!
ВОСЕНЬ
Засмуцілася,
Зажурылася
Даль шырокая,
Неаглядная.
Думкай горкаю,
Невясёлаю
Звіс туман сівы
Над балотамі.
А ў палёх даўно
Жыта звезена,
Коска, серп крывы
Працу скончылі.
Агаліўся луг,
Даўно скошаны,
Толькі вежамі
Стагі высяцца,
А зірнеш на лес —
Сэрца сціснецца:
І маркотна ў ім
І не весела!
Пажаўцеў убор,
Пышны ліст яго,
І ціхусенька
Асыпаецца.
