вешываць іх у табэльныя дні, то сяляне называлі іх „повецямі“.
ФЛАКОН франц. бутэлячка да пахмяцяў.
ФЛАНГ франц. ням. крыло.
ФЛЕГМА грэцк. кархавіна, кархацьцё.
ФЛЕЦ м. ням. пласт, слой.
ФЛИГЕЛЬ нямецк. крыло будоўлі; крыло.
ФЛОРА лац. расьціннасьць данай мясцовасьці расьціннасьць.
ФЛОТ м. франц. сабраньне вялікага ліку вадаплаваў.
ФЛЮГЕР м. нямецк. ветраўнік.
ФЛЮС нямецк. празябная хвароба: пухліна дзёслаў з больлю зубоў; сьмярза.
ФЛЯГА нямец. пляшка, пляха.
ФОКУС м. пункт на восі гарбатых і ўкляслых шкел і ўгіблых люстраў, у які зыходзяцца праменьні сьвятла; яскір.
ФОКУС, незразумелая чыннасьць, абапертая на спрыце і умецтве; штука, штукар, штукарства.
ФОЛІАНТ м. лацінск. кніга.
ФОЛЬВАРК м. нямецк. засьценак.
ФОЛЬГА лацінск. мядзяны ці іншы мэталічны аркуш, таўшчынёй як папера; блісма.
ФОНАРЬ грэцк. ліхтарня, ліхтарка; сьвячаўніца, сьвечаўка.
ФОНД франц. гатоўка.
ФОНЕТИЧЕСКІЙ, сызгалосы.
ФОНТАН франц. вадаліў.
ФОН, пашанотная частка перад прозьвішчам нямецкіх дваранаў. Гэта частка у славянаў вымаўляецца пан, у босьнійцаў бан, у голядцаў ван, у гішпанцаў дон, здаецца у праарыйскую эпоху частка гэта выражала прыблізна тое-ж што нашае сам.
ФОН нямецк. франц. аснаўная барва, па якой накіданы узор; асноведзь. Па белай асноведзі чырвоныя кветкі (Бешанковічы).
