пачуцьцё. Яблакі кісьлякі нейкія. Кіслага німа што кісьліць. Кіслаць, кісладзь выражае тое-ж самае, што па расійску „кислота“, „кислоты“. Kicлацю выпаліў барадаўку.
КИСЛОРОД м. кіслатвор, кіслатворны.
КИСЛОСЛАДКІЙ, кісласоладкі.
КИСЛИЦА ж. расьціна Oxalis acetosella; зайча капуста, кішніца.
КИСТЬ рукі, пясьць; корсьць, (корх); малярская — пэнзаль, квач, квачык, квасьцік; ягад — грозьдзь, грозьдзі; шаблі — цаўё, цэўка; пры паясе пучок нітак для аздобы — кутас, кутасы, кутасік. Добрага пэнзаля абраз. Квачам беляць сьцены, малююць платы, але квачыкамі называюць і малярскія пэнзлі. Цэлымі грозьдзямі зьвісаюць парэчкі. Кумасы зьвісаюць з чырвоных шнуроў. Паяс без кутасаў, што сабака без хваста.
КИТЕЛЬ м. ням. палатняны летні мужскі надзетак; кулёк.
КИТ м. грэцк. морскі млекасытны зьвер, бывае аграмаднага ўзросту; кіт.
КИЧИТЬСЯ, пышацца, чваніца, курбечыцца.
КИШКА ж. агульн. слав. кішка, кішкаваты, кішэчны, кішэчнік. З жалудка кішкі пачынаюцца дванадцаціпальцнай кішкой, шкаладой; далей ідуць тонкія кішкі або шлункі; пераходзяць у тоўстую кішку або кіндзюк і канчаюцца кезаўкай або выспарожнай кішкой.
КИШМИШ м. гатунак дробнага вінагрозьдзя, у якім німа прыкметных костачак; разынкі бяз костачак.
КІОСК м. турэцк, лубянёк, лётамка для дробнай прадажы; летамка.
КІОТ м. ківот.
КЛАВИШ м. асьверчык з малаточкам пры фартапіяне — клявіш, клявішы, клявятура: пры гармоніцы — клыпагі, клыпажок, пры клярнэце — затамкі, затамні.
