Гэта старонка была вычытаная
Што ня зробіць ён—
На дзівы усім:
Дзівіцца Лявон,
Дзівіцца Яўхім.
Сонца на паўдня—
Ён тады ўстае,
Рухне, як сьвіньня,
Сядзе—пазяе.
Змыўся, рукавом
Выцер нос і, вот,
Бульбай з праснаком
Надзяе жывот.
Сяк ды так пад’еў,
Вылез з-за стала,
Вопратку узьдзеў,
Шапку зьняў з кала;
Падышоў к вадзе—
Хочацца, знаць, піць—
І к рабоце йдзе,
Чуць нагой вурзіць.
«Сьлепака» запрог
У саху з дугой,—
Пугай шлёг, ды шлёг,
Ну, ваўкі з табой!
Як шнур запахаў
Гэты наш Янук,—
Ня знаць ці араў,
Ці парыў парсюк.
Вытухшых зярнят
Па ральлі патрос;
Будзе збожжа шмат—
Мо’ і больш за воз.
