Сваю магутнасьць пакажы ты сьвету,—
Свой край, сябе ў пашане мець прымусь.
Паўстань, Народ!.. З крыві і сьлёз кліч гэты…
Цябе чакае маці-Беларусь!
29/X—18 г.
|}
ЧАС!
Час склікаці ўжо грамаду
На вялікую нараду, На вялікі сход!
Хай рассудзіць, хай разважаць,
Слова цьвёрдае хай скажаць, Скажаць сам народ!
Як жыць мае, пажываці
Ў родным краю, ў роднай хаце, Як заводзіць лад:
Ці жыць далей у няволі,
Ці разжыцца новай доляй, Новы ўзьнесьць пасад.
Доўга людзі ў дзень блудзілі
Крыўду, сьлёзы, кроў пладзілі, Ўсё ня ўмелі жыць,—
А сягоньня ўжо ня тое,—
Ўсходзе сонца залатое Роўна ўсім сьвяціць.
Ходзіць ходырам сьвет цэлы,
Сьмела ў бітву йдзе нясьмелы, Ў бой за лепшы час.
Дык і нам цапы і косы
Час браць з вышак, покі росы Воч ня згрызьлі ў нас.
Хай званы зазвоняць з жарам,
Хай музыка ў струны ўдара! Гэй, паўстань, народ!
За сябе сам пастаяці
І за Бацькаўшчыну-маці Йдзі народ, на сход!
