|
Och, dajcie-ž mnie smyk, —
Kab usiudy hraŭ!
Choćby sam ja źnik,
Aby holas daŭ;
Kab toj hołas čuć
Pa usiej ziamli,
Hdzie ludzi žywuć,
Hdzie daŭniej žyli!
Wyjšoŭby ja ŭ haj, —
Cyk-čyryk duba,
Až jon hraǔby, znaj,
Jak taja truba,
Što pazwie na sud
Uwieś Božy lud……
U astatni čas
Pazawie i nas.
Chwojku-b paciahnuŭ,
Kab až bor pryloh,
Uwieś les sahnuŭ
U barani roh;
I zawyǔ-by jon,
Kab usio pačuǔ,
I naš jenk i stohn
U bary-b łunuŭ!
Kab biarozku raz
Paciahnuǔ smykom
I na wiečny-b čas
Raŭła-b mužykom!
Kab až ziołački
Zaihrali-by,
Jak ščyholački,
Zaśpiewali-by!
Jak smyčkom-by tym
Kamień začapić,
Dyk pajšoǔ by dym……
„Kamień nie sciarpić!“
U žarstwu, piasok
|
