Старонка:Rodnyje zierniaty (1916).pdf/86

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

babku, stanuć nawokał jaje, jak dzieci, dy pačnuć pieśni ŭsie razam pieci. A maładzica suwoj rasšyje dy s cełym stanam babku nakryje. Paśla pasiaduć kruhom, jak huski, majuć harełki i šmat zakuski, a jak zakusiać baby i dzieŭki, pačnucca žarty, śmiechi, prypieŭki. Paśla zbiarucca usie da kučy i piajuć „žniwo“ damoŭ idučy. Adny s paradku usio pačynajuć, druhije hetym, bač, adpiewajuć i tak suładna — z boku zdajecca, jak bytcym pole źwinić-trasiecca.

Miantuški — bruski da wastreńnia kos. Apóšku — ŭ kancy, urešci. Sienawańnie — sienakos, zbor siena, Bábki — babka maje 5-7-9 snapoŭ, piaty, siomy abo dziewiaty pierełamywajecca i słužyć na pakryćcie babki za „šapku“. Maładzica — maładaja kabieta, nidaŭna wyjšoŭšaja zamuž dziaŭčyna. Postać — miera žataho zbožža: u šyryniu maje 3 kroki, u doŭžki 6 krokoŭ. Suwoj — źwitak pałatna. Stan — ličycca 4 łokci pałatna, akurat hetulki, skolki patreba pałatna na kašulu biez rukawoŭ. «Piajuć žniwo» — piajuć žniŭnyje pieśni. Suładna — suhałosna, strojna, harmonijna.

Pieśnia žniai.

Pad siarpom maim krywym
Žyta chutka žniecca:
Snop za snopam u rady
Pokładam kładziecca.
Nie bajusia śpieki ja
Sonca ahniawoha
I nia čuju, što balać
Ruki, kryž i nohi.
Pot lijecca ručajkom,
Smaha zabiraje;
Ja-ž wiasiołaja ŭsio žņu,
Žnu dy padpiewaju.
Čas paśpiešna tak lacić —
Skora wiečer budzie, —
A ja niwačku swaju
Tak dažnu, jak ludzi.
Dy paśpieju mo ješče
U snapy źwiazaci.
Och, lublu-lublu swajo,
Swajo žyta žaci.
Jak sažnu jaho usio
I zwiaziem da chaty,
Budziem chleba na hod mieć
, Budziem my bahaty…
A sałodak swoj chlabok, —
(Kab-že byŭ jon wiečen!)
Choć i čorny i krupny
I niaŭmieła śpiečen.
Ej, chutčej, chutčej ruka
Ty s siarpom machajsia!
Budź ty žyta jadranym
I ŭmałotnym ŭdajsia!
Pad siarpom maim krywym
Chutka žyta hniecca
Snop za snopam u radok
Pokładam kładziecca.