Старонка:Rodnyje zierniaty (1916).pdf/77

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

pastuchoŭ. Ludzi wierać, što Jurjewa rasa daje zdaroŭje skacinie i dziela hetaho wyhaniajuć u pole skacinu rana, na rasu. U pieśniach Jurjeŭskich piajecca, što św. Juryj admykaje ziamlu i wypuskaje rasu na ŭwieś świet.

Zialonyje światki. Na zialonyje światki prybirajuć chaty i budynki majem, zialonymi kwietkami i dreŭkami, pasypajuć panadworki i chaty zialonym ajeram.

Daŭniej u nas na Zialonyje światki byŭ abyčaj spraŭlać „kust“. Dzieŭčaty u hety dzień išli ŭ les. źbirali zialonyje wietki i adnu, s pamiž siabie, dziaŭčynu prybirali ŭsiu u zielaninu, a na haławu kłali wianok z dreŭnych wietak i, pabraŭšysia za ruki, kružylisia kala jaje, tancawali i śpiewali kustawyje pieśni.

Kupalle. U noč pierad św. Janam spraŭlajuć u nas Kupalle. Dzieŭčaty i chłopcy źbirajucca u poli, raskładajuć ahni, skačuć praz ich, tancujuć i piajuć pieśni. U Kupalskuju nočku, wierać inšyje ludzi, bytcym pakazywajucca roznyje dziwy, wychodziać na wierch zakapanyje u ziamlu hrošy, zaćwitaje paparatnik ahniawistym ćwietam. A chto ćwiet paparatniku znojdzie, budzie ŭsio wiedać, što staniecca upierad, budzie bačyć na sažeń pad ziamloj, budzie razumieć mowu źwieroŭ i ptušak.

Niwa.

Žyta, jak haj! Što za bujnaje žyta!
Ščyra-ž maliŭsia, jak siejaŭ, Mikita.
U dobruju poru pasiejaŭ: rasło
Husta, zialona, — šumieło jano.
Časam nad žytam i chmara zwisała
Ciomna, siardzita jana bušewała;
Wiecier hnuŭ kołas i krasku zrywaŭ,
Doždž s šumam padaŭ i hrad pačynaŭ,
Ale Boh miławaŭ zbožže ad hradu.