koli nie adpačywaje, a wiečna pracuje. Wiecier krucić krylla młynoŭ, haniaje chmary pa niebi, karabli pa mory.
Kali wiecier wielmi krepka dźmie, my nazywajem jaho buraj. Bury, bywaje, robiać mnoha škody, asabliwa na mory.
Camu-ž dźmie wiecier? Kožny z was siadzieŭ, mabyć, kala topiačajsia piečy i hladzieŭ, jak ahoń z hukam wyletaje ŭ komin, jak u pieč uciahiwajucca papierki, drobnyje stružki i inšyje lohkije rečy, kali ich padnosiać da adčynienych dźwierak piečy.
Haračaje pawietre lahčej za ściudzionaje. Dziela hetaho haračaje pawietre u piečy kirujecca padniacca i wylacieć u komin; pawietre s chaty chutka zastupaje miejsco haračaho pawietra, što wylacieło u komin. Z hetaj pryčyny wytwarajecca wiecier, što wieje u kominie i što ŭciahiwaje papierki u pieč.
Wy nia možecie bačyć, jak ruchajecca pawietre pierad piečču, ale patrymajcie pierad jej maleńki młynok s papiery, i jon zakružycca, jak praŭdziwy młyn na wietry.
Wietry wiejuć nad ziamloj dziela hetych samych pryčyn, dziela jakich u raspalenuju pieč ciahnie pawietre.
Sonce świecić na ziamlu nia ŭsiudy adnakowa i nahrewaje adny miejscy ziamli bolej, jak druhije. Dzie pawietre nahrewajecca bolej, tam jano padnimajecca ŭ wierch, a ściudzionaje pawietre s susiednich miejsc paśpiešaje zaniać miejsco ulacieŭšaho u wyś pawietra. Kali heto adbywajecca, my čujem, što dźmie wiecier.
Wiecier može wiejać z roznych staron.
Paŭnočny wiecier zazwyčaj bywaje ściudziony. Ad jaho my ziabniem i adziewajemsia ciaplej. Paŭnočny wiecier skora prahaniaje chmary. Nastupaje jasnaja pahoda. Ci nia wiedajecie, čamu?
