Na načleh jezdzić chtoniebudź z uzrosłych sielan i padrostki. Usiu noč pilnujuć jany koniej ad woŭkaŭ i błahich ludziej i śpiać tolki pa čarodzie.
Tolki zimoj sielanie kormiać swaich koniej aŭsom, kali koniam treba cełymi dniami wazić ciažkije wazy z drowami, cehłami, ci ješče čym. Zimoj sielanie našaj wioski zarablajuć woziačy drewo na rum dla spławu pa Niomanie.
Karoŭ zimoj sielanie kormiać sienam, aŭsianaj sałomaj, kaniušynaj, dajuć im warenuju bulbu, drobna parezanyje buraki i morkwu. Ad hetkaj strawy i zimoj karowy dajuć mnoha dobraho małaka, i małako sielanie woziać u maślarniu.
Ja byŭ u maślarni. U maślarni było wielmi čysta i świetła. Na palicach stajali blašanyje wiodry na małako i roznyje pryłady dla wyrabu masła i syroŭ. Mnie pakazali separator — mašynu, katoraja chutka adłučaje śmietanu ad małaka, pakazali masłabojku, u katoruju naliwali śmietanu; ŭ masłabojcy bjuć sa śmietany masło. Pakazali i katly, ŭ katorych warać z małaka syr.
Hetak dahladajuć u našaj wioscy sielanie swaju skacinu. Ja bačyŭ, što u druhich wioskach dahladajuć skacinu abo horej abo ješče lepiej, jak našy sielanie, i prymieciŭ, što čym lepiej dahladajuć skacinu, čym lepiej kormiać, čym lepiej wiedajuć, što skacinie karysna, što škodna, tym lepšaja bywaje ŭ ich skacina, tym bolej jana prynosić haspadaru dachodu.
Niamieckije, dackije, holandzkije i inšyje sielanie umiejuć šmat lepiej dahladać swaju skacinu. U ich dla karoŭ budujuć świetłyje chlawy, karoŭ što-tydzień myjuć ciopłaj wadoj z myłam, dobra kormiać i pojać. Hetak sama dobra dahladajuć tam i koniej, i awiec, i koz, i świńniej. I jaki-ž tam zaheta wialiki i pryhožy skot!
Jość ziemli, dzie mała ješče žywie narodu. Tam možna ješče mała siejać zbožža. Tam u sielan mno-
