U škołku.
Jarka na kaminku smolny korč pyłaje; baćka na kałodcy łapać wypletaje. Lataje chałacik na usłonie matka; ŭ škołku zaŭtra pojdzie ich synok, Ihnatka. Syn waśmihadowy korčyk padkładaje, z baćkawaj raboty woček nie spuskaje. Swietłaja hałoŭka myślami zaniata; mnoha ŭsiakich dumak u wačach Ihnata! — Nu, Ihnat, hladzi, brat, nie durej, wučysia! Hodzi žyć biaz dzieła — za knižku waźmisia. Budź starennym, synku, stanieš čeławiekam, budzieš ty čytać nam ciomnym niaumiekam, što u knihach pišuć, što my ŭ świeci značym, bo my sami ciomny, świetu my nie bačym. Słuchaj, što nastaŭnik hawaryć wam budzie pra nawuku, knihi i ab ŭsiakim ludzie… A starennym budzieš, da nawuki zdatny, ja pradam karoŭku i kažuch astatny: dalej jdzi ŭ nawuku! Tolki, syn, wučysia, dyk hladzi, dziciatka, ščyreńka waźmisia! Na hulniu pustuju pluń, machni rukoju, kab i ja i maci ciešyłaś taboju. — Na kazańnie baćki atkazaŭ Ihnatka: Budu ja wučycca, jak ty kažeš, tatka!.. A jak spać ulohsia, dumki ŭzwarušyliś, i ŭsiu noč Ihnasiu škoła, knihi śniliś.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Što rabiŭ backa? Što rabiła maci? Što rabiŭ ich, synok Ihnatka? Sto skazaŭ baćka? Što abiecaŭ baćka zrabić, kali Ihnatka budzie starenna wučycca? Što atkazaŭ Ihnatka? Što dumaŭ Ihnatka jak loh, spać? Čamu bačka chacieň, kab jaho syn wučyňsia? Jakaja rožnica miž čeławiekam wučonym i niewučonym? Ci treba wučycca?
|
Školniki. Kłunak s knižkami pad pachaj, |
