Гэта старонка не была вычытаная
„Соціаліст.“
(З апаведаньня селяніна).
— І сьмех і беда. Галоднай куме, кажуць, хлеб на вуме. Прыслуховаліся мы, селяне, до таго, што аб зямлі гаварылі. Паявіліся у нас нейкіе доўгінькіе паперкі друкаваные — „праклямаці“. Чыталі мы іх, перачытавалі. Мне яны надта падабаліся, і цяпер ешчэ адна такая праклямація ляжыць у мяне за абразом.
Пытаю у людзей, гдзе іх можна дастаць?—„У мястэчку,“—кажуць.
Прыехаў я ў мястэчка. Зайшоў у вадно мейсца, у другое. Хаджу па рынку ды пытаю.
— Ці ня ведаеце, браткі, дзе праклямаціі прадаюцца?
— А спытай—кажэ адзін ашуканец,—вунь, у стражніка.
