— 17 —
Zľez kazàk s kańà, wźaw nahajku xaròšuju: čahòž ty zd̓eś[1] śew, da ge, ge, ge… što za gegegege!.. da načàw ahò nahajkaj śeč. Pytaja kazák jaho: hd̓e tvajà žanà? Pajšlá na bazàr kušać[2] pakupàć. Smatrý[3], jak žanà pryd̓èć z bazaru, pakušać daść zańasi heta jajka w les, kiń, ba jak druhí raz pryjedu, tak ja tadb̓è i žańè halavù zrublù! na takom baľšom[4] jajcè na śadì! Pajexaw kazàk.
Pryxod̓ić žonka da xaty. Jon plačać i skàržyсca: hd̓e ty zabàvila? da ḿanè pryjexaw kazàk i nahajkaj čysta[5] sśok. „Moj ty halubók, na sušy[6] ty ḿanè i śab̓é, ba jak druhí raz pryjed̓éć, ta nas abojha pazabivajeć“. Tak jon pasluxaw jaje, wźaw arbuzà i pańos w ľes. Pryńos da lomu baľšoha i kinuw arbuzà tam; jak kinuw arbuzà, a zajac iz lomu výskačyw, da pab̓èh. Mazur dumaw, šta žèrab̓a; spľasnùw rukami: sam sab̓è zhub̓íw; kab sid̓ewby ad̓in d̓eń, ḿewby žèrab̓a!
III. Try Syný.
Bylò w backi trý syný: dva razúmnyja, ad̓in durań. Byw sad baľšy. Whad̓iwśa[7] d̓ik w sad, parýw jahò. Tak janý xad̓ili piľnaváć, kab ubić. Baćka kazàw: katory wbjè, tamù majontak moj astàńacca. Xadiw razumny piľnaváć — ńa whiw. Pašòw druhí
