Старонка:Piosnki wieśniacze z nad Niemna i Dźwiny (1846).pdf/74

34

Druhomu dam sza-дkowu chustku,
A za trēciaha ja sama pajdū.
Szto pierściń dałā, mieńszy bracieс,
Szto chustku dałā, sieredniej braciec,
A za stārszaho sama paszłā.

|}

LIV. (Xiąz̓. 3 piosn. II.)

Ciomnaja noczka Kupāłaczka,
Na more wutki kupali sia,
Na bieraz̓oczku suszyli sia.
Nasza Nastulka zasłuz̓yła sia,
Szto jajē dary nie pradziōnyje,
Choć pradzionyje, nie źwiwānyje;
Choć źwiwanyje, nie snōwanyje;
Choć snōwanyje, nie wytykānyje;
Choć wytykānyje, nie bialōnyje,
Choć bialōnyje, nie dzielōnyje,
Tamū siamū pa łokciku,
Swajmū miłamū nia miēruczy.^[1]

Żniwne i Dożynkowe.

LV. (Xiąz̓. 2 piosn. LXVI.)

Sudzīú Boh paz̓ać, sudzīz̓ Boz̓e i spaz̓yć.
Pieraniōs Boh cieraz sierpōk,

1. Moz̓e być jeszcze kilka piosnek kupalnych w tłómaczeniu pieśni wieśniaczych: gdyz̓ jedna szczególnie piosnka LXXI xiążeczki 2, przez kilka jej pierwotwornych exemplarzy podawana była za kupalną; lecz te jedynie poczytałem za takie, które wyraźnie mają w sobie wyraz Kupala.