114
103. Skaczy úraz̓e, jak pan kaz̓e. Skacz nieboz̓ę jak pan kaz̓e. (o stosowaniu się do woli mocniejszego. To przysłowie zapewne Ukraińskie: bo wyrazu, wrah, woroh, nie zna nasze pospólstwo i nié ma na to nawet s-дowa; wątpię, czy wyraz úraz̓e rozumieją, a tego przysłowia z ust włościańskich nie słyszałem; lecz ze szlacheckich.)
104. Slepomu wiēcznaja pamiać! Slepemu wieczny pokój! (o szukającym czego, a nie znajdującym, choć pod ręką lez̓ało, o nieuwaz̓nym.)
105. Sławien bubien za harami. Sławny bęben za górami. (gdy nadto co, lub kogo zdaleka sławią.)
106. S pieśni słowa nie wykinuć. S pieśni słowa nie wyrzucić.
107. S prybytku haławā nie balīć. Od przybytku głowa nie boli. (gdy się co komu dostaje i mniej potrzebującemu.)
108. Swaja siermiaszka, nikomu nie ciaz̓ka. Swoja siermięz̓ka, nikomu nie ciężka.
109. Swoj swajho paznāú i na piwo pazwāú. Swój swego poznał i na piwo pozwal. (o złych, którzy się łatwo zwąchają, i nawet o broniących nieobecnego obmawianego.)
110. Syty hałōdnomu niespahadaje. Syty nie spohada głodnemu; nie ma wyrozumienia dla głodnego. (o bezwzględnych na cudze ubóstwo i dolegliwość.).
111. Szto haławā, to rozum. Co głowa, to rozum.
112. Szmarūj muz̓ykā sałom, a jon dziochciem śmierdzić. Smaruj chłopa sadłem, a on dziegciem trąci. (o tem, z̓e jakoby chłopka ująć łaskawością nie moz̓na.)
113. Sztoby haławá, a szōłudzi buduć. Byle głowa, a będą parchy. (o nietrudności dostania sługi, lub robotnika, gdy się ma czem zapłacić i nakarmić.)
114. Szto úbiú, to újechaú. Ile bił, tyle ujechał. (o tępym koniu, a i człowieku.)
115. Szto z woza spało, to úz̓e prapało. Co z wozu spadło, to juz̓ przepadło. (o stracie nie powrotnej.)
T.
116. Treba z̓yć, jak nabiez̓yć. Trzeba z̓yć, jak się zdarzy. (zachęta do znoszenia przeciwności.)
117. To nie bankiēt, kalī prynuki niet. To nie uczta, kiedy nié ma przymusu. (Przymuszają jeszcze jeść i pić go-
