Старонка:Pieraškoda (1937).pdf/6

I Dziaŭč. A ty, Woleńka, čaho takaja sumnaja?

Wola. Ci-ż ty, siastryčka, nia wiedaješ pryčyny majho sumu? Żyćcio niamiłym robicca!

II dziaŭč. Dziaŭčatki, chawajciesia skarej, napałochajem chłopcaŭ, borzdzieńka. (Usie, aprača Woli, chawajucca. Z pieśniaju ŭwachodziać chłopcy, Dziaŭčata z hamam i piskam nakidwajucca na ich. Na scenie śmiech, ham, kryki, pisk, biehanina).

Piotra. Dziaůčatki! Kab was Boh lubiŭ, a ludzi nie šanawali dosyć, dosyć hetaha pisku. (Da Woli.) A ty-ż čaho heta takaja markotnaja? Nia sumuj, Astap zaraz prydzie… (kryčyć) Dziaŭčaty!! Kab was kaladny hrom pabiŭ, ucichamirciesia!!! Čujecie! Ša!!! (kukuje ziaziulka.) Aha, ja was, saroki, zastaŭlu zamaŭčać. (Pačynaje pieć. Da śpiewu pawoli dałučajucca chłopcy i dziaŭčata).

Oj nia kukuj, ziaziuleńka, rana
Hej, hej! ziaziuleńka, rana.
Oj nie każy, što nočańka mała.
Hej, hej! Što nočańka mała.
Ja małada ŭsiu nočańku nia spała.
Hej, hej! Usiu nočańku nia spała.
Mileńkaha z darożańki čakała.
Hej, hej! Z darożańki čakała.
Moj mileńki pryjechaŭ tak pozna
Hej, hej! pryjechaŭ tak pozna.
Paraskidaŭ padušački rozna.
Hej hej! Padušački rozna.