Старонка:Pieraškoda (1937).pdf/22

ŹJAWA XII

Taras, Trachim, Hanna, Astap i Wola

Jak świet hety šyrok — wialik,
Ad kraju da kraju,
U żyćci kożny lamiantuje:
Kachaju! Kachaju!
Kachaje biadniak pryncesu,
Wialmoża sialanku,
Ab kachańni tolki i šepčuć
Ad rana da ranku.
Stary pieścić maładuju,
Jak karšun hałubku,
A małady, jak durny
U staroj znajšoŭ lubku.
Šmat nam hutaryć nia treba,
Dyj što tut kazaci,
Kali chočaš żyćcio źwiedać
Musi pakachaci.

Hanna. (Da Tarasa.) Nu i što? Zhawarylisia z dziaŭčynaju?

Taras. Niby to tak. Na paławinu ŭsio hatowa…

Trachim. Jak heta na paławinu?

Taras. Ja chaču, a jana nia choča…

Hanna. I pytać tut nia treba, jak ja chaču, tak i musić być!

Astap. Da miławańnia — niama siłkawańnia!