Nia budziem-ża bolš sumawać
U nadziei, što nam Boh dapamoża,
Chwiliny ščaśliwaj my budziem čakać.
(Pry apošnich słowach uwachodziać Trachim i Taras, uziaŭšysia pad boki.)
ŹJAWA III
Wola, Astap, Trachim i Taras.
Taras. Što heta? U imia ajca! Jana, značycca, Wola, z im. A heta-ż pa jakomu takomu prawu?
Astap. A pa takomu, jak bačycie!
Taras. (Da Trachima) Wy bačyli?
Trachim. Dy ŭžo-ż bačyŭ!
Taras. A wy čuli?
Trachim. Dy čuŭ, čuŭ!
Taras. A ci tak można?
Astap. A widać, što można. Żyćcio — dla ŭsich.
Trachim. Żyćcio — heta tak, ale dziaŭčyna nie dla ŭsich.
Astap. Nu, wiadomaja reč, što nie dla ŭsich…
Wola. A tolki dla maladych…
Taras. (Da Astapa.) Woś jak ahreju ciabie hetaju pałkaju!
Trachim. (Da Woli) A ja ciabie hetym kijem!
(U hety momant nadbiehli chłopcy i ŭziali ŭ kola Tarasa i Trachima, a dziaŭčata Wolu i Astapa, kruciacca, jak u karahodzie i śpiawajuć.)
