Старонка:Pieršaja čytanka (1916).pdf/67

Čužàk, čužyniec — čeławiek čužy.
Dasúžy — spraŭny, paśpiešny, bystry.
Dach — strecha z hontu, blachi, abo kachli.
Dzierháč — usiakaja pryłada, katoraj možna dzierci, skubać; nazwańnie bałotnaj ptuški (drač).
Dzik — dziki kaban.
Drúzły — dryžačyj, čuć trymajučyjsia ad staraści.
Dubásić — bić dubcami, dubowymi kijami.
Dziaciúk — padrostak, chłopiec.
Had — źmiej, półaz; łaziačaje, biaz noh poŭzajučaje pa ziamli stwareńnie.
Haj — listawy, na suchim miejscy les.
Haspódar — tytuł kniazia na Biełarusi, toje samaje što pa rasiejsku — Hasudar.
Haspadarstwo — u pieśni ab Witaŭcie užyto hetaje słowa u starym biełaruskim značeńni: dzieržawa, hasudarstwo.
Harnúć — zhrebać, źbirać u miejsco, abnimać što čym.
Hožy — charošy, piekny, strojny.
Hłumić — niščyć, psawać biez nijakaj mety.
Húli — zabawy, hulni.
Jùcha — kroŭ (haworycca ǔ pahardliwym značeńni).
Jaz — piereharodka, roblenaja rybakami naŭpopierak reki s kałoŭ i chworastu.
Kwóły — słaby, delikatny.
Kléščy — kawalski instrument padobny da ščypcoŭ i abcuhoŭ, słuzyć da abchopliwańnia i dzieržańnia haračaho žaleza.
Kit — zamazka s krejdy i pakostu da wokan.
Kléć — świran.
Koŭ — metal.
Kráski — kwietki na trawach; kwietki na drewach zawuć ćwietam.
Kašówy — daŭniejšy wajenny čyn na Biełarusi.
Kštáłt — forma, padobnaść čaho.
Łamàka — abłomak, łamany suk, pałka.
Létawać — prawodzić leta.
Lemiechawàt — niepawarotliwy, ciažki.