taho, što dzieci, pišučy drukawanymi literami, nia buduć umieć pisać literami pisanymi: dajučy dziciaci u ruki ałuwok i wučačy drukawać, my wučym i mechaniki piśma, bo ruka dziciaci nawučajecca słuchać mozhu-myśli.
Wučyciel pawinien razjaśnić dzieciam, što litera — heta jość znak ludzkoha hołasu, wyraženy na papiery. Dzieci pawinny umieć raspaznawać litery nia tolki na papiery, ale i u haworenych słowach. Kali my kažem „a—a“, to hety hołas na papiery aznačajem znakam A. Wučačy suhałosnych liter, wučyciel, kryj Bože, nie pawinien kazać dziciaci, što litera B — heta be, a prosta — B.
Pierachodziačy da składoŭ, treba dziaciej wučyć adrazu wyhawarywać uwieś skład, nie sylabizujucy, jak heta daŭniej wučyli.
U kancy kožnaje słowo, jakoje dzicia čytaje, jano pawinno dobra razumieé; dziela hetaho my dajem u kancy knižki słoǔniček, s katoraho može karystacca i wučyciel i wučeń.
