Старонка:Pesni galby 1910.pdf/73

ПЛЫТНІКІ.
Клунак за плечамі,
Кій ў руках хваёвы,—
Валіць чарадамі
Бедны люд вёсковы

Босые іх ногі,
Твар іх загарэлы;
Кажушок убогі,
Чуць прыкрыты целы.

Ззаду ледзь ступае,
Хлеб вязе кабыла;
Нукае, гукае
На яе Кірыла…

Ярка сьвеціць сонцэ,
Ліст не скалыхнецца;
Горача бяз конца,
Пот на землю льецца.

Срэбрам адлівае,
Як люстэрка, Нёман
З ранку не сціхае
Над вадою гоман.

Толькі крыкі чуеш:
„Вазьмі на „барбару“!
„Чаму не тарнуеш?!
„Гад! пабью ўсю хару!