|
МАЦІ.
Непрыветна цераз вокны
Ночка пазірае,
Ціха ў хаці — ўся сямейка
Сьпіць ды спачывае,
Натрудзіўшы добра рукі,
Натаміўшы плечы.
Толька матка з вераценцэм
Прытулілась к печы
І прадзе, прадзе кудзельку.
Скачэ вараценцэ,
А за ім густые цені
Бегаюць па сьценцэ.—
На камінку корч пылае,
Злотам іскры скачуць.
За ваконцам вецер ходзіць,
Глуха вербы плачуць.
Зябнуць вербы на марозі,
Прытуліўшысь к стрэсі,
Сьнегам вецер сыпле ў дзверы;
Ходзіць шум па лесі…
І пад гэты шум трывожны
Думае старая,
А ў сьлед думкам неспакойна
Вецер падпевае.
Ўсё прачнулось прэд вачыма
Беднае кабеты:
|
