Старонка:Pan Tadeusz (1907).pdf/21

Tož Sudździa naljé čárki ščýraju rukoju,
Dyj ciáhnie znoŭ pawážna: „Gréčnaść reč nie máła,
„Woś kali ŭsiak spaznáje, jak kamu prystáła,
„Šanawáć čaławiéka čésnaść, wiek i čýny,
„Sam siabié ašancuje, dziéle toj pryčýny:
„Kalí čásam chto swajŭ wáhu chóče znáci,
„To na pracíŭnu wážku zwyk kahó sažáci;
„Bardziéj že maładýje pawínny wučýcca,
„Jak čésna s kabiétami tréba abchadzícca,
„Kabiétami, katórych rod Jaśnia Wialmóžny,
„Katórych čeść wialíka, abyčáji zbožny.
„Tak wiazaliś žanidźbaj, ščásna zažywáli
„Maładýje, — baćki nas hétak nawučáli,
„I dziéle…“ — tutka stáry na bratánka hlánie,
Wídna sróhu nawuku kazáć jamu stánie.
Kab piarabíć hawórku, kónčyć dziádźki swáry,
Woś skrýpnie tabakiérkaj Padkamóry stáry,
Dyj káže: „Sudździá miły! — oj! — daŭniéj horš býła,
„Báčycca što j nas móda lépšymi zrabiła.
„Ci maładý kínuli prýchaci niahódny?
„Ja pómniu to niaščáścia, jak u kraj naš ródny
„Nabiežáŭ dur prancuzki, — maŭláŭ burna tŭča,
„Jak pankí maładýje, baš niéchrystaŭ kŭča,
„Atčurálisia Bóha, pašlí bludnaj ściéžkaj,
„Dyj uzhárdzili práŭdaj, swajeju adziéžkaj.
„Žáłostna byłó hladziéć na małakasósaŭ,
„Jak šwarhatáli nósam, a částa biaz nósaŭ,
„Jak zamorski pisiulki ŭsiŭdy raznasíli,
„K nowym zákonam, wiéry, adziéžce maníli,
„Jak zdziékawałaś chmára nad naródam znáci,
„Bo Haspódź kali chóče kraj jaki skaráci,
„Atbiaré piarwiéj rózum ŭ swajom strášnym sudzie!..
„I paciáhli razumnych za nos durný ludzie.
„Spałóchaŭsia jich naród, maŭláŭ džumý strášnaj,