Гэта старонка не была вычытаная
Toj papom, ksiandzom
abo dochtaram,
ci druhim jakim
stali čynoŭnikam
I ŭžo rodnieńkaj
swajej Matački
pierastaŭ lubić
i čurajecca.
A, moj Božańka,
moj ty mileńki,
čamu-ž hetak ja
nieščaśliwaja,
Što syny maje,
maje rodnyja,
tak haniebna mnie
adčuralisia?
Nawiet škodziać mnie
i śmiajucca ŭściaž;
aświaci Ty ich,
Boža mocny naš!
Syny rodnyja,
maje dzietački,
paškadujcie wy
swajej matački.
Nie rabicie Jej
stolki prykraści
i wiarnieciesia
wy da chatački.
Ja daruju wam
za ŭsio prošlaje,
za pastupki ŭsie
wašy drennyja
I pryjemna was
pakachaju znoŭ,
bo-ž wy rodnyja —
—maja ŭłasna kroŭ.
|}
