Старонка:Novaja ziamlia 1923.pdf/24

Якія выгады і плата,
Як блізка рэчка ці крыніцы?
І чым больш служба дакучала,
Тым болей бацьку прыцягала
Свая зямелька, свая хата,
(Няўжо яна яму заклята?),
Прытулак свой, куток уласны;
Такі ён мілы быў і красны,
Што наш Міхал там жыў душою,
Ня знаў улады над сабою,
Апроч зямельнай тэй улады.
Завёў-бы там сабе прылады
Да жыў-бы панам і ня гнуўся,
Шырока-б там ён разгарнуўся.
І бацька ў вольныя часіны
Расказваў дома ўсе навіны
І чуткі ўсе на-конт зямелькі.
Так і цяпер, у час нядзелькі,
Аддаўся бацька сьветлым марам
І вёў размову з такім жарам,
Што бацьку ў хаце ўсе дазвань ня,
Як-бы ксяндза таго казаньне,
Так шчыра слухалі, маўчалі,
Што й нос абцерці забывалі.
— Пытаўся я ў людзей, брат, сёньня
На-конт зямлі каля Заблоньня, —
Так бацька мову расчынае
І вочы весела ўскідае
На ўсіх, хто толькі быў у хаце: —
Там, брат, гароды — чуеш, маці?
(Ён гэтым жонку падкупляе)
Так ураджайны, так багаты,
І блізка, тут-жа каля хаты!
Сама зямля бяз гною тлуста,
І надта родзіцца капуста:
З вядро галоўкі вырастаюць,
З трох коп кадушку накладаюць!
А мак! а рэпа! морква, бручка!
А буракі, гуркі, пятрушка, —
Ўсяго, ўсяго, ну, проста — страх!
Ўсё там расьце, як на дражджах.
І рэчка ёсьць. А рыбы, рыбы!