Старонка:Novaja ziamlia 1923.pdf/207

Ў сьвятыя дзеяньні уткнуўся
І там, дзе слоў не расчытае,
На сажань голас працягае.
— Вось Чыліны як дацінаюць! —
Чытаньне людзі адзначаюць,
Народ калышыцца, хвалюе,
Бы ў цёмным віры вада тая,
І ўсё плыве, ўсё прыбывае
І ўлады сну ён больш ня чуе,
І блізак час сьвятой дзяньніцы.
«Хрыстос васкрос!» — з гары-званьніцы
Вяшчае першы звон шчасьліва.
Народ увесь, бы ў поле ніва,
Буйнымі гнецца каласамі,
Скланіўся ціха галавамі.
А пачакаўшы з паўгадзіны,
Нясуць жанкі, нясуць мужчыны
Кашы, каробкі, паўвасьміны
І ставяць ў рад на цьвінтары
Ўсе вялікодныя дары.
Маленьне бацька-поп канчае,
Ідзе з крапідлам і махае,
Заварушыліся каробкі,
Кашы хватаюць, паўвасьміны,
Ня трацяць добрае часіны
Дзямян, Шабас, Казімер, Сьцёпка.
Паперлі полем русакоўцы,
Бягуць да коней сьвераноўцы,
Гудуць, склікаюцца, віншуюць,
Адны другіх ў галдзе ня чуюць,
І ўсе сьпяшаюцца, бягуць,
Каб рот свой скорамам заткнуць.
Антось з Міхалам і гатовы.
— Сьвяткуйце-ж веселы, здаровы! —
Усім дабра яны жадаюць
І за вароты выяжджаюць.
А людзі ў хатах не драмалі:
Ўжо «алялюя» адсьпявалі
І за сталамі ўсёй сям’ёю
Сядзелі-цешылісь ядою.
Панукі конік не чакае,
І сам ён рысьсю запускае,