Адкуль тут музыка нясецца?
Чыя тут песьня ў душу льлецца?
Такога сьпеву-сугалосься,
Што тут над рэчкаю панёсься,
Ніхто ня зложыць, не заграе!
Ці гэта казку лес складае?
Ці даль ачнулася нямая
І немасьць песьняй парушыла,
Што спокан-векаў утварыла?
Ці то нябёсы адамкнулісь
І ціха-ціха адгукнулісь
Зямлі, ўсяму яе стварэньню?
Ці то вясна йдзе ў аддаленьні?
Вось звоны звоняць ціха, гожа,
Сьпявае жаваранка божа,
А ёй утораць пташак хоры
На безгранічнай дзесь прасторы.
Між мора гэтых зыкаў дзіўных
Нясецца ў хвалях пераліўных
Здалёку песьня салаўіна…
Расьце, гарыць душа дзяціна
І ўсе на сьвеце забывае
І шчасьце, радасьць спажывае.
І хоць дазнаўся ён прычыны,
Адкуль той звон і сьпеў птушыны,
Але як стане прыслухацца,
Начне запраўды сумнявацца,
Што гэта іней так з вадою
Вядзе размову тут зімою.
Дык вось чым рэчка хлопцу міла,
Чым так яго прываражыла!
|}
