А замест шапкі валасамі
Трасе, як вецер каласамі,
І разьмінае свае косьці.
І разышліся нашы госьці.
Тут грэбень Пальчык Ян хапае,
Сюды паперку далучае
Ды так-жа грае спрытна, здольна,
Што ногі скачуць мімавольна.
«Бяз музыкі, бяз дуды
Скачуць ногі ня туды;
Грай-жа, дудка мая!
Куды дудка, туды я!»
Сам гаспадар з кумой Анэлькай,
Руку прыгнуўшы над камзэлькай,
На панскі лад мяце-вальцуе,
Ўсіх далікатнасьцю касуе.
Таксама Юзаф з Караліны
Ня траціць добрае часіны —
І з гаспадыняй так кружыўся,
Аж покі потам лоб ня змыўся.
Андроцкі кінуў і бажыцца,
Сядзіць, ня можа варушыцца;
Адзін з ім Юрка яшчэ бае;
Яхім-жа тоненька сьпявае:
«Пі гарэлку, мой суседзе,
Покі п‘ецца!
Конь да дому сам заедзе,
Не саб‘ецца».
— Скакаць хачу! Хто мне паграе?
Музыку! — Пальчык Ян гукае.
І, не чакаючы адказу,
У танцы рынуўся адразу.
Прысеў наш Яська, закруціўся
Ды як пайшоў, ды як пусьціўся!
Адкуль і дзе і што бярэцца —
З дарогі ўсё зьмяце, здаецца.
«Там-там! тара-рам!
Там-та-ціта, ціта-там!
