Перайсці да зместу

Старонка:Niezabudka. Pieršaja paśla lemantara čytanka (1918).pdf/60

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

nie da mianie ŭ hości paśpiešaješ?“ — „Nie, da babki idu!“ — atkazywaje chustačka. — „Dzie-ž twaja babka?“ — „A tam za lesam u chatcy!“ — „Nu to idzi zdarowa; i mianie doma žduć.“

Pabieh chutčej woůk da babusinaj chatki, a sam dumaje: „kab tolki chutčej dabiehčy, — to i babu źjem i dziaŭčynkaj zakušu“.

Prybieh da dźwiarej dyj kaže tonieńka tak:

— „Babcia, atčynisia, heto ja, Čyrwonaja Chustačka!“

A babka chwora była, niaůzdoleła ůstaci dyj adzywajecca:

— „Pichni, dziciatko, dźwiery, — jany sami atcyniacca.“

Ubieh woůk u chatu, prahłynuŭ babu; nadzieŭ sabie na haławu babčyn kaptur i ůlohsia na łožku pat koŭdraj. Ablizywajecca, ždže dziaůčynki.

Padyjšła da chaty i Čyrwonaja Chustačka dyj stuk-stuk u dźwiery.

— „Babcia, atčynisia, heto ja, Čyrwonaja Chustačka!“

A woŭk s chaty:

— „Pichni dźwiery, — jany sami atcyniacca“. Uwajšła Čyrwonaja Chustačka ŭ chatu: „Dobry wiečer, — kaže, — babcia!“ — „Dobry wiečer, dziciatka maja! A idzi dy siadź kala mianie, bo niedabaču ciabie“ — atkazywaje woůk.

Sieła dziaŭčynka kala jaho, hladzić, niešto nie taja babka stałasia. Jana i kaže: „Babka, jak-že heto wy chrypła haworycie!“ — „Piereziabła, dziciatka maja!“ — chrypić woůk. „A čamu ů ciabie takije wialikije wočy?“ — pytaje ŭznoŭ dziaŭčynka. — „Kab lepiej ciabie bačyć“ — „Jakije-ž u ciabie, babcia, wialikije wušy!“ — „Kab lepiej ciabie čuć!“ — „Oj, babcia, jakije ů ciabie strašnyje zuby!“ — „Kab ciabie źjeści!“ — zarawieů woŭk dyj wyprastaŭ s-pad koŭdry swaje łapiščy sa strašennymi kipciurami.

A baćka, Čyrwonaj Chustački, nidaloka rubaŭ drowy ŭ lesi dyj dumaje. „Treba dawiedacca da babki, bo