Старонка:Niezabudka. Pieršaja paśla lemantara čytanka (1918).pdf/15

i kamieńna. Strechi bywajuć s sałomy, z hontu, dranic, blachi i kachli. Adny damy nizkije, inšyje majuć pa dwa — try i bolej — pawierchi.
Da budawańnia damoŭ treba cieślaroŭ, mularoŭ, ślesaroŭ, šklaroŭ, kamienaciosaŭ, malaroŭ, stalaroŭ i ich pamočnikaŭ. Chaty pawinny być prastornyje, suchije, jasnyje, čystyje i ciopłyje. U chatach ciesnych, ciomnych, wochkich i nieachajnych niezdarowa žyć.

Maja chatka.

Biedna maja chatka, padwalina zhniła,
I dymna i zimna, a mnie jana miła;
Nia budu mieniacca choćby i na zámki, —
Kałok swoj milejšy, jak čužyje klamki; —
Na strasie moch wyras, na imchu biarozka,
Milejša mnie chatka, jak čužaja wioska.

---

Addzieł II.

U školi

U školi nie tak, jak doma. Dzieci sidźiać u łaŭkach. Kožny wučeń maje swaju knižku, swoj sšytok i kałamar s čarniłam, swaju absadku s piarom i ałuwok. Pierad laŭkami staić wialikaja, čornaja daska. Na jej pišuć biełaj krejdaj. Kala daski staić stoł i kresło wučyciela. Na ścienach wisiać abrazy, malunki i mapy. Wučyciel zadaje zadačy. Wučni wypaŭniajuć ich. Pačynajučy i kančajučy wučeńnie dzieci molacca.

Akulary. Julcia bačyła, što babka čytaje praz akulary, padyjšla da babki i skazała: „Kupi mnie, babka, akulary. Ja chaču jak i ty čytać knižki“. — „Dobra, — skazała